Ένα πολύ έξυπνο δημιούργημα. Και οι δύο ερμηνείες των πρωταγωνιστών δείχνουν μια περίπλοκη, μερικές φορές συγκρουόμενη ανθρωπότητα με συγκινητικό και προκλητικό τρόπο. Ο Χόπκινς, ως ο ακαδημαϊκός Βενέδικτος XVI που συνειδητοποιεί ότι δεν αισθάνεται πλέον ικανός - για διάφορους λόγους - να παραμείνει Ποντίφικας και ο Pryce ως Καρδινάλιος Μπερογκόλιο με τον οποίο έχει ελάχιστα κοινά...
Ένα animation που μάλλον πρέπει να είσαι μεγάλος για να εκτιμήσεις. Αν και η ελληνική του έκδοση σε μεταφράσεις αλλά και έννοιες υστερεί κατά πολύ από την πρωτότυπη, το αποτέλεσμα παραμένει εκπληκτικό. Δικαίως κέρδισε το Όσκαρ στη κατηγορία Κινούμενα Σχέδια αυτή η οπτικο-μουσική αλλά χωρίς υπερβολές παραγωγή που μας αφηγείται την ιστορία ενός μικρού αγοριού που θέλει να γίνει μουσικός....
Ναυμαχία (2012)
Η Ναυμαχία ή αλλιώς, όταν ο κινηματόγραφος παύει να είναι τέχνη και γίνεται παιχνίδι. Να πούμε για το ταλέντο της Ριάνα; Να πούμε για τον καπετάνιο Λίαμ Νίσον; Για το σενάριο; Ως μοναδική πρωτοτυπία - ίσως άστοχη - είναι η μεταφορά του ομώνυμου παιχνιδιού στη μεγάλη οθόνη , την οποία δε μπορούμε να χειροκροτήσουμε. Τα γραφικά είναι καλά για το 2010, αλλά τίποτα άλλο. Ακόμα μια ταινία...