Αυτό που βλέπουμε πέρα από μια μεγάλη και αληθινή καταστροφή, είναι η δυνατή συνοχή μιας οικογένειας κάτω από εξαιρετικά τραγικές συνθήκες. Οι πιο δραματικές στιγμές της ταινίας επικεντρώνονται στον Λούκας, στον μεγαλύτερο από τους τρεις γιους της οικογένειας, αναθέτοντας τον ρόλο του προστάτη της μητέρας του. Ψύχραιμος αλλά και τυχερός (όπως και οι υπόλοιποι γιοί της οικογένειας)...
Συγκλονιστική ταινία που στοιχειώνεται από την αλήθεια ενός πραγματικού ντοκιμαντέρ αλλά χρησιμοποιώντας κανονικούς, αν και ερασιτέχνες, ηθοποιούς στους ρόλους των μεταναστών. Που για να σωθούν αποφασίζουν να μπουν στο μαρτύριο ενός εξαιρετικά επικίνδυνου ταξιδιού. Ταξιδιού που τους οδηγεί αντί για την σωτηρία, σε μια απείρως χειρότερη μοίρα.
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...