Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ...ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΩΣ ΣΥΝΟΛΟ ΕΡΓΟΥ.ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΣΤΙΛ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥΣ .ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑΙΝΙΑ, ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ...ΚΑΝΑΜΕ ΤΑΙΝΙΑ. ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΜΕΤΡΙΟΥ ΕΠΙΕΙΚΩΣ !!!
Ο Πρώτος Άνθρωπος (2018)
Ομολογώ πως ήμουν αρκετά εντυπωσιασμένος στην αρχή, αλλά καθώς το σκέφτομαι περισσότερο συνειδητοποιώ ότι δεν είναι η σούπερ ταινία. Πρώτα από όλα, μας κάνουν αμέσως να πιστέψουμε ότι ο θάνατος της κόρης του Άρμστονγκ έχει να κάνει με το διαστημικό πρόγραμμα. Συμφωνώ, δείχνει μια ανθρώπινη πλευρά του, αλλά το να το κάνεις κέντρο στις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες του είναι αρκετά...