Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα ταινία. Νομίζω ότι αυτή είναι μια καλή πρώτη κριτική για να ξεκινήσω, γιατί από την κινηματογραφική σκοπιά την βλέπω ως μια κλασική παλιά Β-movie ... Απόλαυσα την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος, ακόμη και με όλα τα κλισέ, την έντονη αμερικανική πινελιά (όλα περιστρέφονται γύρω από την 4η Ιουλίου, την Ημέρα Ανεξαρτησίας) και τον μερικές φορές γελοίο...
Μετά τη Λουτσία (2012)
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...