Μια ταινία προορισμένη για Όσκαρ, που φαινόταν από πολύ νωρίς οτι θα τα πήγαινε τέλεια. Ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο σε ένα διαφορετικό γι αυτόν ρόλο, ο Iñárritu σε μεγάλη έμπνευση, ένα πολύ δυνατό σενάριο, εντυπωσιακότατα γυρισμένη και προφανώς από τις μεγαλύτερες παραγωγές της 20th Century Fox. Δικαίως λοιπόν τα Όσκαρς, τόσα τα κερδισμένα όσο και τα προτεινόμενα. Δύσκολα δεν θα έχει...
Το δράμα είναι υποτιμημένο, η ένταση είναι λεπτή και οι χαρακτήρες είναι και οι δύο ξεχωριστοί και πιστευτοί. Ειδική μνεία για την Κρίστεν Στιούαρτ, που καταφέρνει να είναι δώδεκα πράγματα ταυτόχρονα - τραγική αλλά όχι αξιολύπητη, δυνατή, γοητευτική, αστεία, ασυνήθιστα σέξι και χωρίς κανένα από τα κλισέ συσχετισμένο με οποιαδήποτε από τις διαβόητες ψυχικές ασθένειες του Χόλιγουντ....
Meg: Ο Κυρίαρχος του Βυθού (2018)
Χαίρομαι που δεν χρειάστηκε να πληρώσω για να δω τη ταινία. Ξέρω ότι είναι μια καρχαριοταινία (με ένα νέο είδος καρχαρία που ονομάζεται Meg από το Megalodon) και ξέρω τι να περιμένω, αλλά αυτό ήταν τόσο προβλέψιμο που κάθε 5 λεπτά ήξερα τι θα συμβεί στην επόμενη σκηνή και κάθε φορά που έπεφτα μέσα! Και το μεγάλο αναμενόμενο κλισέ: μπορεί ο Meg να είναι ο κυρίαρχος του βυθού, αλλά...