Αυτή ήταν η ταινία που παρουσίασε την Brigitte Bardot ως το σεξ σύμβολο της δεκαετίας του '50 και του '60 στον ρόλο της έφηβης Juliette. Και αυτή είναι πραγματικά μια ταινία για μια γυναίκα. Γεμίζει την οθόνη καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής με την υπέροχη και γενναιόδωρη ανατομία της αλλά και με τον τρόπο της να χαμογελά, να μιλάει, να περπατά και να χορεύει, προβάλλοντας επιπλέον...
Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Άντζιο: Η Τελευταία Μάχη (1968)
Καλοί ηθοποιοί,σεβασμός στα ιστορικά γεγονότα,η μονομαχια του Ρόμπερτ μιτσαμ με το Γερμανό σκοπευτή στο τέλος είναι όλα τα λεφτά.οι800 περίπου αιχμάλωτοι Ρέιντζερς είναι ο μεγαλύτερος αριθμός κομάντος των συμμάχων που έπιασαν οι Γερμανοί.το αντίο ήταν μοιραιο για το ιταλικό μέτωπο γιατί οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να αφήσουν τη γραμμή Γκούσταβ και το οχυρό του καζίνο