Γιατί κάθε φορά που υπάρχει μια νέα επιτυχημένη ταινία, θα πρέπει μετά από λίγο να κάνουν μια συνέχεια της; Το "Δεν έχω ξεχάσει το περσινό καλοκαίρι" επαναλαμβάνει σχεδόν τα πάντα από το πρωτότυπο, συν/πληνκάποια μέλη του καστ. Ελπίζω απλώς να μην κάνουν άλλη μια ταινία του στυλ "Ξέρω τι έκανες". Όχι μόνο δεν υπάρχει τίποτα που μπορούν να προσθέσουν στην ιδέα, αλλά και ο τίτλος...
Παρόλο που η ταινία έχει έναν εκπληκτικό υπερφυσικό τόνο και υπάρχει μια ανατροπή (αν και ήπια), μην περιμένετε να είναι σαν το "Η Έκτη Αίσθηση". Αντί να επικεντρωθούμε στο εάν το αγόρι είναι πραγματικά ή όχι η μετενσάρκωση του Σον, μπορούμε να καταλάβουμε περισσότερα από την ταινία προσπαθώντας να συμπάσχουμε με την Άννα, με αυτά που σκέφτεται και ζει. Δεν πρέπει να χάσετε φυσικά,...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...