Δεν βρέθηκαν ταινίες με αυτά τα κριτήρια
Πάντα βάζω κανόνα να κάνω κριτική μόνο όταν τελειώσει μια σειρά ή μια ταινία. Σε αυτήν την περίπτωση, ξεκίνησα περίπου σαράντα λεπτά, για έναν μόνο λόγο: βαρέθηκα απίστευτα. Λατρεύω την πρωτότυπη Blade Runner του 1982, και παρόλο που μια ταινία πίστευα ότι δεν χρειαζόταν ποτέ συνέχεια, ήμουν ανοιχτός σε αυτή την εκδοχή και πίστευα ότι η βασική ιστορία αυτής της ταινίας ήταν αρκετά...
Απο τις πολύ μέτριες ταινίες που έχω δει τελευταία.Το σενάριο τραβηγμένο από τα μαλλιά,η σκηνοθεσία για κλάματα,οι ηθοποιοί κάναν ότι μπορούσαν για να περάσει το δίωρο. Ούτε κωμωδία ούτε θρίλερ.Απο την αρχη σχεδόν δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες.Με εκνεύρισε και έχασα 2 ώρες τζάμπα.Δεν τη συστήνω σε κανέναν.
Η Ζωή Είναι Ωραία (1997)
Υπέροχη ταινία. Η καλύτερη της τελευταίας 25ετίας! Από σύλληψη, παίξιμο, σενάριο, ένα θαύμα! Σε κάνει και γελάς, αλλά συγχρόνως σε συγκινεί τόσο γλυκά... Τέτοιες ταινίες σπανίζουν! Η δε μουσική του ανεπανάληπτη. Η συνεργασία Πιοβάνι - Μπενίνι έκανε το θαύμα της! Θα την έχω δει πάνω από δέκα φορές!