Η ταινία είναι αρκετά ερωτική όπως υποδεικνύει και το εξώφυλλο, αλλά με έναν περίεργο τρόπο. Δεν πρόκειται για αυτό που λέμε αποχρώσεις του γκρι, αλλά για έλεγχο και εξουσία πάνω σε κάποιον άλλο. Αφορά επίσης την αγάπη και το πώς σχετιζόμαστε μεταξύ μας - ή όχι. Είμαστε αποσυνδεδεμένοι, ακόμα κι όταν είμαστε τόσο κοντά και δήθεν σούπερ συνδεδεμένοι ; Υπάρχει περίπτωση να συμβεί....
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του καπετάνιου Ρίτσαρντ Φίλιπς (που έπαιξε ο Τομ Χανκς) ο οποίος το 2009 ήταν ο καπετάνιος ενός αμερικανικού φορτηγού πλοίου το οποίο είχε καταληφθεί από Σομαλούς πειρατές, συνειδητοποιώ ότι με κάνει να ακούγομαι κάπως τρελός που βαρέθηκα με ταινία που περιέχει μια αίσθηση που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως: σίγουρο δόλωμα Όσκαρ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα...
Φόνος στο Λευκό Οίκο (1997)
Έλεος πια με αυτές τις κακογραμμένες ταινίες δράσης του Γουέσλει Σνάιπς, ο οποίος έχει γίνει πάμπλουτος με τα χαμηλά στάνταρτνς του μέσου αμερικανού θεατή. Και πόσες φορές πια πρέπει να μας απασχολήσει η ζωή ενός αμερικανού προέδρου κάτω από τη σκέπη του Λευκού Οίκου; Προτιμήστε κάτι άλλο by far