Η Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς ξεπερνά όλες τις προσδοκίες και φέρνει κάτι νέο στο προσκήνιο που δεν έχει ξαναδεί ο ελληνικός κινηματογράφος. Μαύρη κωμωδία, δράμα, Noir. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Οικονομίδης συγχωνεύει με επιτυχία όλα αυτά τα είδη σε μια ταινία που έχει εκτελεστεί και ερμηνευτεί εξαιρετικά, έτοιμη να εμπνεύσει μια νέα γενιά δημιουργών ταινιών. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική...
Η ταινία είναι απίστευτα κουραστική. Η πρώτη μισή ώρα αφορά έναν ατελείωτο διάλογο μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Οι διάλογοι αυτοί χωρίς νόημα συνεχίζονται και μετά σε άλλο χώρο. Ανά διαστήματα η ταινία δείχνει άσχετες σκηνές που δεν αφορούν τη ροή της. Κάποιοι χαρακτήρες είναι υστερικοι η γίνονται υστερικοι, έντονα και ψεύτικα. Με λίγα λόγια η ταινία είναι...
Θα σε Περιμένω, Πάντα (2016)
Μία άλλη εκδοχή του P.S. I Love You, 10 σχεδόν χρόνια μετά. Αν και υποτίθεται οτι είναι πιο σκοτεινό και πιο εκλεπτυσμένο, ξεφεύγοντας από τη ρομαντική κομεντί που είναι το P.S. I Love You, δεν καταφέρνει να γίνει καλύτερο, ούτε καν ισάξιο, καθώς μόλις καταλάβεις τι γίνεται, ξέρεις και την υπόλοιπη ταινία. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το προηγούμενο σχόλιο. Η ταινία γρήγορα γίνεται βαρετή...