Δεν βρέθηκαν ταινίες με αυτά τα κριτήρια
Η δεύτερη σημαντικότερη συνεισφορά του Μεξικού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών του 2012 είναι μια ασυνήθιστα καλή δήλωση του Μεξικού κατά του εκφοβισμού με έναν πειραματικό τρόπο, σε σκηνοθεσία του Michel Franco. Μπορεί να υποστηρίξετε ότι οι καταστάσεις που εξελίσονται εδώ φτάνουν στο άκρο αλλά ο κινηματογράφος έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί αυτό το μαγικό εργαλείο μόνο...
Η αλήθεια είναι ότι έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στα γραφικά, τα οποία είναι πολύ αληθοφανή. Εκτός ίσως από τη σκηνή του Τζόνσον και της γυναίκας του μέσα στο φουσκωτό στο πλημμυρισμένο Σαν Φρανσίσκο, όπου φαίνεται η ένθεση των χαρακτήρων στη σκηνή. Εκτός από αυτό, δεν υπάρχει κινηματογραφικά τίποτα άλλο να προσέξουμε, καθώς σενάριο, πλοκή, ηθοποιία είναι παντελώς αδιάφορα
Κάτι Τρέχει με τη Μαίρη (1998)
Η ιστορία δεν είναι κάτι καινούριο: Ένας άντρας που προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη αυτής που θαύμαζε. Όλοι έχουμε δει κάτι τέτοιο στο παρελθόν και θα δούμε κάτι τέτοιο στο μέλλον. Αλλά σε αυτήν την ταινία η πλοκή δεν είναι σημαντική. Όταν το παρακολουθείτε, απλά ξέρετε πώς θα τελειώσει, και έτσι η εστίαση δεν είναι στην πλοκή αλλά στα πραγματικά γεγονότα στην ταινία και υπάρχουν...