Και ναι, αυτή πρέπει να είναι η καλύτερη ταινία του 2017. Έχει τα πάντα και τα έχει πολύ. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τις βραβεύσεις, το μυρίζεσαι οτι εδώ παίζεται κάτι μεγάλο. Εξαιρετικός όπως πάντα ο Γούντι Χάρελσον, πιθανόν να έπαιρνε κι εκείνος το Όσκαρ αν ο ρόλος του δε σταματούσε στη μέση της ταινίας. Ρεσιτάλ ερμηνείας και από τον Σαμ Ρόκγουελ που απέσπασε το πρώτο όσκαρ της...
Είδα την ταινία λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο θέατρο, με πολύ λίγο κόσμο... προφανώς, το στυλ της ταινίας δεν είναι το γνωστό εμπορικό, που τρέχουν όλοι σαν τα πρόβατα... Τέλος πάντων, η ταινία έχει νόημα, έχει βάθος και απόκριση στον θεατή και από εκείνη την ημέρα νιώθω τα συναισθήματα της ταινίας ανεξάρτητα από τα διάφορά της προβλήματα, τα οποία συνοψίζονται στο βάθος των αγώνων...
Meg: Ο Κυρίαρχος του Βυθού (2018)
Χαίρομαι που δεν χρειάστηκε να πληρώσω για να δω τη ταινία. Ξέρω ότι είναι μια καρχαριοταινία (με ένα νέο είδος καρχαρία που ονομάζεται Meg από το Megalodon) και ξέρω τι να περιμένω, αλλά αυτό ήταν τόσο προβλέψιμο που κάθε 5 λεπτά ήξερα τι θα συμβεί στην επόμενη σκηνή και κάθε φορά που έπεφτα μέσα! Και το μεγάλο αναμενόμενο κλισέ: μπορεί ο Meg να είναι ο κυρίαρχος του βυθού, αλλά...