Πάντα αιχμαλωτίζομαι από την ιδέα της εξύμνησης κάποιου που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τους θανάτους άλλων, του οποίου η «απασχόληση» είναι να κλέβει από αυτούς που δεν έχουν λόγο σε τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο ήρωάς μας δεν είναι εκεί για να αποδώσει δικαιοσύνη ή ακόμα και για κάποιο μεγάλο σκοπό, είναι απλά ένας μικροαπατεώνας που τυγχάνει να είναι πιο συνηθισμένος...
Αυτό θα γίνει ένα κλασικό κάλτ! Τόσες πολλές αξιόλογες ατάκες και ξεκαρδιστικές στιγμές! Σουρεαλιστικά, ανόητα, και η Κέιτ και ο Ματίας είναι και οι δύο εκπληκτικά καλοί - διακριτικοί και σημαντικοί ταυτόχρονα, με τρελή χημεία. Η πλήρης αποκάλυψη: είμαι θαυμάστρια της δουλειάς του Matthias εδώ και πολύ καιρό. Λατρεύω τη φυσκότητά του. Χρησιμοποιεί τη στάση και την κίνησή του για...
Η Κόρη του Ράιαν (1970)
Για μενα η ταινια υπηρξε ποιητικη ονειρικη με υπεροχες εικονες απο θαλασσα και μεσα σε αυτη τη αμμουδια η πρωταγωνηστρια να περπατα ψαχνωντας για κοχυλια η την αλλαγη της ζωης της . Οι ανθρωποι της εποχης το επαρχιακο περιβαλον του χωριου η πληξη ενος γαμου και ο ερχομος του ερωτα μεσα σε γαλαζιο τουλι που στη συνεχεια βλεπουμε να φευγουν τα χρωμματα και να ερχεται η πραγματικοτητα...