Είναι απίστευτο πόσο κακό είναι αυτό το ριμέικ. Αν έχετε δει το γνήσιο "Οι γαμπροί της Ευτυχίας" του 1962 με τους Γεωργία Βασιλειάδου, τον Βασίλη Αυλωνίτη και τον Νίκο Ρίζο, θα απορείτε πως αυτή εδώ η ταινία έφτασε στη τηλεόρασή μας. Αν και παρακολουθεί στενά το πλαίσιο της αρχικής ταινίας, φαίνεται συνεχώς σαν οι ηθοποιοί να διαβάζουν απλώς τα λόγια τους, χωρίς κανένα συναίσθημα....
Η ταινία είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Ο διάλογος είναι συγκρίσιμος με το Κοινωνικό Δίκτυο στην πολυπλοκότητα και την απόδοση, η υποκριτική ήταν εξαιρετική (δεν άξιζε Όσκαρ αλλά έκανε τη δουλειά πολύ καλά), Μουσική / Ήχος ήταν πολύ ευχάριστα και μοναδικά, η σκηνοθεσία ήταν υπέροχη, αλλά το μοντάζ ήταν το καλύτερο και σίγουρα έπρεπε να προταθεί για Όσκαρ. Μεγάλα ονόματα οι δύο...
Κάνε να Χιονίσει (2019)
Δεν περίμενα πολλά όταν ξεκίνησα να παρακολουθώ αυτήν την ταινία. Η εισαγωγή ήταν ίσα-ίσα ανεκτή, αλλά είχαμε την ελπίδα ότι θα μπορούσε να γίνει πιο ενδιαφέρουσα και ίσως η πλοκή θα είχε πιο πολύ νόημα Αλλά όχι. Κυριολεκτικά τίποτα σε αυτήν την ταινία δεν έχει νόημα! Δεν ξέρω τι σκέφτηκαν οι συγγραφείς... ότι μπορούσαν να γράψουν 4 ή 5 ιστορίες αγάπης σε 85 λεπτά; Μια διάρκεια...