Απορίας άξιο πως ο Σβαρτσενέγκερ στα τελευταία χρόνια της καριέρας του αποφάσισε να παίξει σε μια τριτοκλασάτη ταινία δράσης με συνπρωταγωνιστές κάτι άθλιους χαρακτήρες συνοδευόμενη ένα ακόμα χειρότερο μοντάζ. Ειδικά, όταν μόλις ένα χρόνο πριν, τα είχε πάει πολύ καλά με το "Μη μου χαλάς τη μέρα". Η ταινία με το ζόρι βλέπεται αν είσαι πάνω από 15 χρονών
Θα τη λάτρευα αν ήμουν στην ηλικία των 14-18. Μπορεί να αναφωνούσα και ένα "Ααααααααα", εντυπωσιασμένος με όλον αυτόν τον χαμό που γίνεται. Τώρα πια, με αφήνει όχι απλώς αδιάφορο, αλλά δυσαρεστημένο καθώς δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε έναν ώριμο θεατή. Ναι, την είδα, γι αυτό και μπορώ να εκφέρω γνώμη, αν και δε νομίζω οτι η γνώμη μου θα ήταν διαφορετική αν δεν την είχα δει, γνωρίζοντας...
Φόνος στο Λευκό Οίκο (1997)
Έλεος πια με αυτές τις κακογραμμένες ταινίες δράσης του Γουέσλει Σνάιπς, ο οποίος έχει γίνει πάμπλουτος με τα χαμηλά στάνταρτνς του μέσου αμερικανού θεατή. Και πόσες φορές πια πρέπει να μας απασχολήσει η ζωή ενός αμερικανού προέδρου κάτω από τη σκέπη του Λευκού Οίκου; Προτιμήστε κάτι άλλο by far