Το απόλυτο σκουπίδι του σύγχρονου Χόλιγουντ που πήρε μια πραγματική ιστορία και την έκανε ένα τίποτα. Η ταινία είναι ένα αστείο, ο στόχος της αμαύρωσης της εικόνας του Assange είναι προφανής από την αρχή έως το τέλος. Συνεχίζει να τον απεικονίζει ως παρανοϊκό, εγωιστικό, ναρκισσιστικό, σεξουαλικό μανιακό, χειραγωγικό άτομο, που δεν έχει καμία απολύτως αρχή. Μερικές φορές τον δείχνει...
Η αλήθεια είναι ότι έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στα γραφικά, τα οποία είναι πολύ αληθοφανή. Εκτός ίσως από τη σκηνή του Τζόνσον και της γυναίκας του μέσα στο φουσκωτό στο πλημμυρισμένο Σαν Φρανσίσκο, όπου φαίνεται η ένθεση των χαρακτήρων στη σκηνή. Εκτός από αυτό, δεν υπάρχει κινηματογραφικά τίποτα άλλο να προσέξουμε, καθώς σενάριο, πλοκή, ηθοποιία είναι παντελώς αδιάφορα
Πελαργοί (2016)
Μου πήρε κάμποσο καιρό για να καταλήξω πως πρόκειται για την ευφυέστερη παιδική ταινία που έχω δει. Πανέξυπνοι διάλογοι, πανέξυπνο σενάριο και πανέξυπνο χιούμορ - κάποια από αυτά είναι λίγο δύσκολο να τα "πιάσει" ένα παιδί 10 ετών - ακόμα και με την ελληνική μετάφραση σε μια παραγωγή της Warner Bros που δεν υστερεί σε τίποτα σε σχέση με τους γίγαντες Disney και Pixar. Πιστεύω λοιπόν...