Ένα πολύ έξυπνο δημιούργημα. Και οι δύο ερμηνείες των πρωταγωνιστών δείχνουν μια περίπλοκη, μερικές φορές συγκρουόμενη ανθρωπότητα με συγκινητικό και προκλητικό τρόπο. Ο Χόπκινς, ως ο ακαδημαϊκός Βενέδικτος XVI που συνειδητοποιεί ότι δεν αισθάνεται πλέον ικανός - για διάφορους λόγους - να παραμείνει Ποντίφικας και ο Pryce ως Καρδινάλιος Μπερογκόλιο με τον οποίο έχει ελάχιστα κοινά...
Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Απέραντο Γαλάζιο (1988)
Ταινια αριστουργημα με ποιοτικους ηθοποιους κ σεναριο που σε καθηλώνει εως το τελευταιο λεπτο. Τα τοπια υπεροχα, οι σκηνες μεσα στο νερο αρκετα ρεαλιστικες και σεναριο που δε σε αφηνει ασυγκινητο. Ειδικα στο τελος σου περναει μια μαγεια και ενα μυστηριο και σε κανει να περιπλανιεσαι με σκεψεις .Αξιζει να τη δειτε!!