Μια ταινία μπορεί να αφήσει αισθήματα με πολλούς τρόπους - χαρά, λύπη, έκπληξη ή οτιδήποτε άλλο - αλλά ο κοινός παρονομαστής των καλών είναι ότι όταν σβήνουν τα φώτα, νιώθεις ικανοποιημένος, οτι άξιζε το ταξίδι. Δεν ένιωσα όμως έτσι όταν τελείωσε η ταινία. Ναι, το νόημα το πιάσαμε: ένας ντετέκτιβ που ασχολείται με μια υπόθεση δολοφονίας μπορεί να αποκτήσει εμμονή. Είναι το βάρος...
Προφανώς το Χόλιγουντ δεν έχει καμία καινούρια ιδέα. Πώς αλλιώς να εξηγήσω αυτήν την ταινία; Έχουμε έναν "συνταξιούχο" εκτελεστή - δάσκαλο πολεμικών τεχνών που ζει μια ήσυχη ζωή και δεν θέλει να αναλάβει άλλη αποστολή. Ένας κυβερνητικός πράκτορας - πρώην φίλος τον εξαναγκάζει να επιστρέψει για να λύσει κάποιες "εκκρεμότητες" και εκείνος θα σκοτώνει κακούς πράκτορες - δολοφόνους...
Το Νησί των Καταραμένων (2010)
Πρόκειται για ένα θρίλερ που χτίζεται πολύ αργά. Πραγματικά αργό, τόσο αργό, που κάποιοι θα βαρεθούν. Και κάποιοι δεν θα φτάσουν ούτε στο τέλος. Προφανώς είναι θέμα γούστου. Ακόμη και το τέλος είναι χαμηλών τόνων και δεν θα ικανοποιήσει όλους, αν και είναι ένας έξυπνος τρόπος να τελειώσει μια ταινία, που πραγματικά με άφησε με το στόμα ανοιχτό! Ο Μάρτιν Σκορσέζε μπορεί να μας έχει...