Τι να πούμε τώρα γι αυτή τη ταινία...πρόκειται για την 24η ταινία που σκηνοθέτησε ο Κλιντ Ίστγουντ και από τις λίγες στις οποίες δεν συμμετείχε ως ηθοποιός. Δύο κερδισμένα όσκαρ για τον Σον Πεν και τον Τιμ Ρόμπινς και άλλες 4 υποψηφιότητες. Η δύναμη της ταινίας εκτός από τα τρία μεγάλα ονόματα είναι οι σκοτεινοί χαρακτήρες που υποδύονται. Ο Τιμ Ρόμπινς ζει μέσα στις δικές του δυστυχίες...
Δυνατό θέμα, πολλαπλά ζητήματα, χλωμή κινηματογραφική απόδοση που δεν πείθει.. Δεν με συγκίνησε αναλογικά με τα θέματα που διαπραγματευετσι.. Οι πολλοί και "πολύς" αστέρες με μη πειστικές ερμηνείες.. Και μια χτυπητή σεναριακή αδυναμία που τινάζει στον αέρα όλο το σκηνικό που έστησε ο Μπρ. Πητ ως εισαγγελεας: το "άλλοθι" για το οποίο ψευδομαρτηρησε ο παπα- Νίρο, δεν το είχαν επικαλεστει...
Πυρετός το Σαββατόβραδο (1977)
Μου άρεσε πολύ όταν βγήκε πριν σχεδόν 40 χρόνια, νομίζω ότι πλέον πρόκειται για ένα αριστούργημα. Δεν υπάρχουν κενά σε αυτήν την ταινία. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν την αυθεντικότητα και την ανθρωπιά μέσα στις ατέλειες των χαρακτήρων. Αυτό που έκανε ο Badham ήταν να δημιουργήσει μια ομαλή ενσωμάτωση πολλών σύγχρονων θεμάτων που εξακολουθούν...