Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Όποιος περίμενε να δει κάτι καλύτερο από τον Ντουέιν Τζόνσον, καλά να πάθει. Λίγο φαντασίας, λίγο περιπέτεια, λίγο καταστροφής, λίγο Jumanji 2, λίγο San Andreas Επικίνδυνο Ρήγμα, λίγο ο Πλανήτης των Πιθήκων και πολυυυυυυ Godzilla, η ταινία απογοητεύει πολύ νωρίς, καθώς η συνέχεια γίνεται αντιληπτή από νωρίς - ακόμα και οι σκηνές μάχης των ζώων - και ακόμα περισσότερο αν έχεις δει...
Suntan (2016)
Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι πολύ καλός εδώ και ομολογουμένως του πάει ο ρόλος (και φυσιογνωμικά) αυτός. Άλλωστε, αυτός κρατά την ταινία μόνος του στα χέρια του, οι υπόλοιποι είναι απλά κομπάρσοι. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όσο και το τέλος (πράγμα σπάνιο, αλλά ποιός δεν θα θελε να μάθει τι απέγιναν οι δύο πρωταγωνιστές) αλλά υπάρχουν υπερβολές. Υπάρχει πολύ γυμνό (άχρηστο)...