Γκάρι Γκραμπς
Θα μπορούσε να ήταν ένα ανθρώπινο δράμα μεγάλης έντασης, αντί να είναι μια ταινία φτιαγμένη με προθέσεις που δεν αποκαλύπτονται ποτέ. Παραπλανητική για τον πραγματικό κόσμο, όσον αφορά την παραγωγή ταινιών, είναι απολύτως αποδεκτό να κάνει οτιδήποτε για να παρασύρει τους θεατές. Πιθανώς οι άνθρωποι του μάρκετινγκ πίστευαν ότι μια λεπτομερής κοπή ενός αυτιού μπορεί να το πετύχει...
Πρόχειρο δουλειά ανύπαρκτο σενάριο μάχες σώμα μας σώμα δίχως λόγο, το ιερό ξίφος ένα αποκριάτικο από τα jumbo, που ο ήρωας το παρατούσε όπου να ναι, λάθη στοιχειώδη! Πχ εκεί που τρέχει ο ήρωας με το ιερό ξίφος, (χαλιά σκηνή σαν να τον σήκωσαν από τα τσίπουρα για τη σκηνή!) Και έχει στο δεξί το ξίφος, αλλάζει η κάμερα και το έχει στο αριστερό! Μετά πάλι δεξί.. πολύ αχρειαστο φλας...
Στη Σκιά Του Φόβου (2019)
Ειλικρινά δεν βλέπω κάποιο μυστήριο, δεδομένου ότι πολλά - πάρα πολλά - αποκαλύπτονται από την αρχή. Όλη η ένταση στεγνώνει. Δεν υπάρχει δράμα στο δράμα. Η μόνη έκπληξη είναι ότι κάθε αρσενικός ρόλος είναι κι ένας υποψήφιος δολοφόνος-απατεώνας. Ακόμη και η μια μοναδική μεγάλη έκπληξη αποκαλύπτεται πολύ πριν αποκαλυφθεί. Δεν υπάρχει καμία σκέψη για το σενάριο. Η πρώτη χαζή σκηνή...