Η αλήθεια είναι πως ήμουν σκεπτικός για το αν θα δω την ταινία ή όχι, γιατί αν έχει δει κάποιος την πρωτότυπη του 1933 δύσκολα συμβιβάζεται με οποιοδήποτε remake. Η αρχή της ταινίας που διαδραματιζόταν μέσα στο καράβι δε με βοήθησε να αλλάξω γνώμη. Μέχρι το σημείο που οι ιθαγενείς προσφέρουν τη Ναόμι Γουοτς ως θυσία στον Κινγκ Κονγκ. Από αυτό το σημείο και μετά άλλαξαν τα πάντα...
Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
Φίλοι ή Κάτι Παραπάνω (2013)
Εδώ δεν υπάρχει μια πρωτότυπη ιδέα ούτε η ταινία παραμένει μακριά από τις συνηθισμένες ρομαντικές κωμωδίες και η πλοκή είναι κάπως προβλέψιμη. Αλλά παρόλο που έχει όλα τα συστατικά για ένα ακόμα συνηθισμένο ρομάντζο, είναι φρέσκο και διασκεδαστικό. Κυρίως λόγω του Radcliffe και της Kazan, των πρωτότυπων διαλόγων και αποφεύγοντας τη καθαρή. Επίσης, η ιστορία από μόνη της φαίνεται...