Λίγο αφότου ο Τσάκι Τσαν αποφάσισε να γίνει εμπορικός. Εκτός από πολύ καλό ξύλο, κάνει και τα υπόλοιπα πολύ καλά. Δε θα το παρεξηγήσουμε όμως πολύ, ήταν η εποχή της άνθισης αυτών των ταινιών δράσης με ήρωες χαρακτήρες που βαράνε χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό. Γουίλις, Σβανζενέγκερ, Σταλόνε, Βαν Νταμ, Σιγκάλ, Λούγκρν, Νόρις κτλ κτλ
Την είδα χθες. Δε ξέρω από που προκύπτει αυτό το 6.7 της βαθμολογίας. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν σχεδόν αδιάφοροι, ακόμα και ο Χόπκινς υποτονικός. Η πρωταγωνίστρια Τζούλια Στάιλς σαν να μην υπήρχε στη ταινία. Το μόνο αξιοσημείωτο νομίζω ήταν το βαρύ mood της ταινίας, το οποίο λόγω του καιρού που εξελισοταν η ταινία, ήταν όντως "βαθύ" δραματικό
Ασταμάτητο (2010)
Αυτή θα μπορούσε να ήταν μια πραγματικά στιβαρή ταινία δράσης - σίγουρα είχε αξιοπρεπή προϋπολογισμό και ένα δυνατό πρωταγωνιστή (μιλάω για τον Ντένζελ γιατί ο Κρις Πάιν ήταν ανέκαθεν ένα τίποτα ως ηθοποιός) - αλλά το κουραστικό σενάριο κατακλύζει τη δράση με περιττές τεχνικές λεπτομέρειες και βαρετή ανάπτυξη χαρακτήρων, ενώ το σκηνοθετικό σήμα κατατεθέν στυλ του Scott - φρενήρης...