Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Η ταινία είναι αρκετά ερωτική όπως υποδεικνύει και το εξώφυλλο, αλλά με έναν περίεργο τρόπο. Δεν πρόκειται για αυτό που λέμε αποχρώσεις του γκρι, αλλά για έλεγχο και εξουσία πάνω σε κάποιον άλλο. Αφορά επίσης την αγάπη και το πώς σχετιζόμαστε μεταξύ μας - ή όχι. Είμαστε αποσυνδεδεμένοι, ακόμα κι όταν είμαστε τόσο κοντά και δήθεν σούπερ συνδεδεμένοι ; Υπάρχει περίπτωση να συμβεί....
The Pacific (2010)
Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...