Ενθουσιάστηκα αμέσως όταν είδα μια νέα ταινία του Nick Cage, το Renfield, στους κινηματογράφους. Για να μην πω ότι αγαπώ πολύ τους βρικόλακες. Και από πολλές απόψεις, αυτή η ταινία είναι ακριβώς αυτό που ήθελα. Είναι διασκεδαστική, υπερβολική και οριακά εξωφρενική. Γέλασα αρκετά, και με την κωμωδία και με την τρέλα. Υπάρχει μια σκηνή κοντά στο τέλος που αποτυπώνει τέλεια την παράλογη...
Τι να πούμε γι αυτή τη ταινία...Ο Ντένζελ Ουάσινγκτον στα καλύτερά του με το παιδί-θαύμα Ντακότα Φάνινγκ, καταιγιστική δράση και μοντάζ που ζαλίζει. Δράμα, δράση και αγωνία από την αρχή μέχρι το τέλος. Και από τις λίγες φορές που το τέλος δεν είναι και τόσο happy. Με λίγα λόγια, εξαιρετική
Ο Άλλος Μου Εαυτός (2011)
Μετα δυσκολίας μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία οικογενειακή, αφού το σενάριο πείθει ηλικίες με μονοψήφιο νούμερο. Ούτε και ο προφανής συμβολισμός της κούκλας πείθει. Προφανώς στην Αμερική το μοτίβο δουλεύει, αφού πληρώθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα για να συμμετέχουν. Θα την έβλεπα μόνο παραμονή Χριστουγέννων το μεσημέρι με τη μικρή μου κόρη στα πρόθυρα ύπνου. Τίποτα παραπάνω