Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Καθόλου κακή, την είδα σήμερα στο ΕΡΤ flix. Στην πραγματικότητα θα έλεγα ότι για γαλλική παραγωγή ήταν αρκετά καλή. Ειδικά όταν σκέφτομαι όλες αυτές τις ίδιες ανόητες αμερικανικές ταινίες του ίδιου τύπου που μας βομβαρδίζουν τις τελευταίες δεκαετίες. Οι ηθοποιοί δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί, ούτε μπορούμε να πούμε ότι η ταινία έχει το super σενάριο. Τρεις μικροκακοποιοί αποφασίζουν...
Οι Ζωές που δεν Έζησα (2020)
Η ταινία αφορά ένα παιδί που φροντίζει τον πατέρα του, ο οποίος έχει άνοια και "ονειρεύεται" μέσα από τις αναμνήσεις του - όπως λέει ο τίτλος - τις ζωές που δεν έζησε. Απολύτως συναρπαστική παράσταση από τον Javier Bardem και ολόκληρο το καστ, και μια απίστευτα συγκινητική ιστορία, η οποία συγχωνεύει τα όρια της πραγματικότητας και του φανταστικού κόσμου. Το επίπεδο της δραματουργίας...