Είδα αυτήν την ταινία το '97 στο θέατρο. Παιζόταν μόλις μια εβδομάδα μετά τον Τιτανικό του Κάμερον. Θυμάμαι τα πλήθη που έτρεχαν να δουν τον Τιτανικό και μία σχεδόν άδεια αίθουσα όταν έπαιζε αυτή η ταινία. Αφού την είδα, σκέφτηκα πόσο ανισόρροπη είναι αυτή η δημιουργική πρωτοτυπία έναντι των μεγάλων blockbusters. Αργότερα κατάλαβα ότι τα blockbusters είναι για τις μάζες και ενδιαφέρουσες...
Διεφθαρμένοι αστυνομικοί παγιδεύουν έναν συνεργάτη τους ο οποίος αδίκως φυλακίζεται. Εκείνος δραπετεύει και προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του. Κλασικό χολιγουντιανό σενάριο με τη πρωτοτυπία οτι η μισή ταινία είναι γυρισμένη στον 20ο όροφο ενός ξενοδοχείου, όπου ο ήρωας διαπραγματεύεται το μέλλον του. Έχει δράση, έχει αγωνία, αλλά δε ξεφεύγει πολύ από τον μέσο όρο των σύγχρονων...
Κάλλιο Αργά Παρά Αργότερα (2003)
Γενικά, δεν μου αρέσει ο Τζακ Νίκολσον, αν και σίγουρα πιστεύω ότι είναι πολύ ταλαντούχος ηθοποιός ... έτσι παρακολούθησα αυτήν την ταινία κάπως απρόθυμα μετά από σύσταση ενός φίλου. Προς έκπληξή μου, μου άρεσε. Και εγώ είμαι γυναίκα "μιας συγκεκριμένης ηλικίας" και βρέθηκα να ταυτίζομαι σε αυτήν την ταινία στο πλαίσιο της ηλικίας της Diane Keaton. Γέλασα με δάκρυα με την δημιουργικότητά...