Εδώ μιλάμε για μία κλασσική κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου που όσες φορές και να τη δεις, πάντα είναι το ίδιο ευχάριστη και διασκεδαστική όπως την πρώτη φορά! Αξέχαστες ερμηνείες, αξέχαστες ατάκες, αξέχαστο το σπίτι του κυρίου Πετροχείλου και αξέχαστη η μουσική του Γιώργου Κατσαρού. Είναι τόσο κρίμα να βλέπουμε τέτοιες αξιόλογες ταινίες που γυρίστηκαν 50 χρόνια...
Για μένα ήταν μία ταινία που περιέγραφε πολύ γλαφυρά τις αγριότητες των ναζί και τις αντιλήψεις τους για την ευγονία, τον εκ γερμανισμό περιοχών που θεωρούσαν δικές τους...χωρίς να παρουσιάζει αγριότητες κτλ. Πολύ καλές οι ερμηνείες, έντονες οι συναισθηματικές πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως η φιλία, ό έρωτας, η αντίσταση, η επιβίωση , ή οργή... Για μένα είναι πολύ ρεαλιστική...
Frontera (2014)
Ο Εντ Χάρις σε έναν από τους πολλούς κακούς ρόλους του τα τελευταία χρόνια. Το ίδιο ισχύει και με τη Λονγκόρια, αλλά απ΄αυτή δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε περισσότερα έτσι κι αλλιώς. ΟΟ Μάικλ Πένια αδιάφορος. Το σενάριο βαρετό, πολυπαιγμένο, προβλέψιμο, εύκολο και η παραγωγή η απολύτως βασική. Άλλωστε δε πρόκειται για κινηματογραφική παραγωγή, η ταινία κυκλοφόρησε μόνο σε DVD....