Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Εδώ δεν υπάρχει μια πρωτότυπη ιδέα ούτε η ταινία παραμένει μακριά από τις συνηθισμένες ρομαντικές κωμωδίες και η πλοκή είναι κάπως προβλέψιμη. Αλλά παρόλο που έχει όλα τα συστατικά για ένα ακόμα συνηθισμένο ρομάντζο, είναι φρέσκο και διασκεδαστικό. Κυρίως λόγω του Radcliffe και της Kazan, των πρωτότυπων διαλόγων και αποφεύγοντας τη καθαρή. Επίσης, η ιστορία από μόνη της φαίνεται...
Υπόθεση 39 (2009)
Αρχικά μου έδωσε την εντύπωση μια κοινωνικής ταινίας, αλλά στη συνέχεια άρχισαν να μπαίνουν στοιχεία μυστηρίου, μέχρι που κατάλαβα ότι πρόκειται για θρίλερ! Ήταν καθηλωτικη! Νομίζω ότι είχε στοιχεία, ίσως σε υπερβολικό βαθμό, που ομως μπορεί να τα συναντήσουμε σε συνανθρώπους μας... Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ικανοποίηση όταν εξοντωνουν με πανουργία αυτόν που τους βοηθάει..