Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...
Όπως φαντάζομαι ένιωσαν και όλοι αυτοί που το είδαν, αυτή η ταινία είναι τόσο χάλια, που έπρεπε να γράψω μια προειδοποίηση σε όποιον σκέφτεται να το παρακολουθήσει. Σας παρακαλώ μην τη δείτε. Με υπεράνθρωπες προσπάθειες, κατάφερα να φτάσω στα 80 λεπτά από τα 140, όπου και δεν μπορούσα να αντέξω πια. Ο εγκέφαλός μου φώναζε για να σταματήσω! Μακράν το χειρότερο αυτής της ταινίας είναι...
The International (2009)
Είχα σχεδόν μηδενικές προσδοκίες για αυτήν την ταινία. Είχα δει μια ή δύο διαφημίσεις και φαινόταν συμβατική στην καλύτερη περίπτωση, αδιάφορη στη χειρότερη. Τα τρέιλερς σίγουρα δεν τη δικαιώνουν. Αρχίζει έξυπνα και δεν σταματάει. Δεν θα απολαύσουν όλοι την αγωνιώδης διάθεση, αλλά βρήκα την ταινία έντονη. Βοηθάει ότι ο Clive Owen είναι πιστευτός ως πρωταγωνιστής και είναι ιδιαίτερα...