Η ταινία ξεκινά καλά, με ένα θέμα όχι πρωτότυπο, αλλά ίσως το πρώτο στον ευρύτερο ελληνικό κινηματογράφο. Η ιστορία συνηθισμένη (όπως στο Επίθεση στη Γουόλ Στριτ) με μια κατάσταση ομηρίας και τέλος μάλλον προβλέψιμο και ατυχές. Η ατμόσφαιρα είναι καλή και οι προσδοκίες του τηλεθεατή είναι πολλές, αλλά κρατάν λίγο. Η εμφάνιση της αστυνομίας σηματοδοτεί για μένα το ουσιαστικό τέλος...
Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία που δίνει στον Viggo Mortensen την ευκαιρία να λάμψει ως σκηνοθέτης και ακόμη περισσότερο επιτρέπει στον Lance Henrikson να λάμψει ως ηθοποιός, γιατί στο τέλος, ο Lance κλέβει την παράσταση ως τον άξεστο πατέρα που καταρρέει από τα γηρατειά, αλλά τα 2 μεγάλα παιδιά του δείχνουν υπομονή και ανοχή μαζί του. Όπως πολλές ταινίες στις μέρες...
Δύο και Κάτι Άνδρες (2003)
Δίνω 4 αστέρια για τις σεζόν S1-S8. Είναι τόσο αστείες ακόμα κι αν τα βλέπεις σε επανάληψη. Για να είμαι ειλικρινής, χωρίς τον Τσάρλι, δεν μπορώ να παρακολουθώ ούτε ένα επεισόδιο του S9 και αποφάσισα να σταματήσω εκεί. Αυτή η σειρά τώρα έχει πεθάνει για μένα. Προτιμώ να βλέπω τις προηγούμενες 8 σεζόν ξανά και ξανά. Ο Άστον Κούτσερ δυστυχώς δεν μπορεί να αντικαταστήσει το Τσάρλι...