Είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα ταινία. Νομίζω ότι αυτή είναι μια καλή πρώτη κριτική για να ξεκινήσω, γιατί από την κινηματογραφική σκοπιά την βλέπω ως μια κλασική παλιά Β-movie ... Απόλαυσα την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος, ακόμη και με όλα τα κλισέ, την έντονη αμερικανική πινελιά (όλα περιστρέφονται γύρω από την 4η Ιουλίου, την Ημέρα Ανεξαρτησίας) και τον μερικές φορές γελοίο...
«Ο,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο!» Θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος της ταινίας! Ή εναλλακτικά χωρίς πρόθεση σπόιλερ: Τι σου κάνουν τα παιδικά τραύματα! Πέρα από το χιούμορ, η ταινία είναι μια πανδαισία χρωμάτων και γεύσεων, που ευτυχώς ή δυστυχώς δε μπορούμε να γευτούμε! Οι ερμηνείες θα έλεγα ότι μοιάζουν αμήχανες κι ανολοκλήρωτες ακόμα και του Ρειφ Φαινς που ομολογουμένως...
Σε 60 Δευτερόλεπτα (2000)
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια διασκευή του σεναρίου της πρωτότυπης και ομώνυμης ταινίας του 1974. Ο Νίκολας Κέιτζ με πολύ μαλλί ακόμα, δεν μπορεί να πει καν πειστικά τις ατάκες του και η σκηνική του παρουσία ταιριάζει περισσότερο σε αυτή ενός κομπάρσου παρά πρωταγωνιστή. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει χαρακτηριστικά στη σκηνή έξω από εστιατόριο που δούλευε η μητέρα του, όπου συζητά...