Η καλά ερμηνευμένη και διακριτική προσαρμογή του μυθιστορήματος του John Grisham δεν έχει ένα αρκετά στιβαρό σενάριο για να μεταφερθεί στην μικρή οθόνη, αλλά έχει ένα καταπληκτικό καστ που ανυψώνει αυτή τη μέτρια ταινία πέρα από τα προβλήματά της. Το σενάριο έχει πάρα πολλά κενά στη λογική για να το δείτε στα σοβαρά και η σκηνοθεσία στερείται μιας ξεκάθαρης αφήγησης για να περάσει...
Με ένα απίστευτο καστ μεγάλων ονομάτων, πρόκειται σαφώς για τη καλύτερη ρομαντική κομεντί του 2009 και για μένα προσωπικά, από τις καλύτερες από το 2000 και μετά. Εξερευνώντας τις σχέσεις ζευγαριών σε παράλληλες ιστορίες, αναδεικνύει τον διαχρονικό προβληματισμό για το πως γίνονται, εξελίσσονται και τελειώνουν, έχοντας παράλληλα ένα πολύ πρωτότυπο τίτλο που σου κινεί την περιέργεια...
Η Επιστροφή (2015)
Τελειωμό δεν έχουν τα βάσανα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, αφού θα γλυτώσει από τον θάνατο από τους Ινδιάνους, από μια αρκούδα, από τον Φίτζεραλντ, από Γάλλους μισθοφόρους, από το κρύο, από Ινδιάνους ξανά, από πνιγμό, από μια πτώση σε γκρεμό, από τον Φίτζεραλντ ξανά, και από Ινδιάνους ξανά (ακριβώς με αυτή τη σειρά). Η υπερβολή της αθανασίας του ωστόσο, με δίδαγμα την αέναη προσπάθεια...